Misioni është një partneritet
Për të jetuar me të vërtetë misionin e Zotit, kisha globale duhet të punojë së bashku në partneritet për të demonstruar bukurinë e jetës së re në Jezusin, për të jetuar këtu dhe tani si një krijim i ri.
By Shawn Green
Që nga fillimi i krijimit, ne shohim një Zot relativ që ndërvepron me krijimin e tij. Çdo marrëdhënie e tërë përfshin një element të rritjes ose dhënies së njohurive të dikujt. Prindërit u japin fëmijëve vlerat e tyre. Mësuesit përcjellin njohuritë dhe ekspertizën e tyre. Miqtë gjejnë gëzim në përvojat dhe historitë e jetës së njëri-tjetrit.
Në rastin e Adamit dhe Evës në kopsht, marrja e njohurive të përsosura të Perëndisë ishte një bekim. Mund ta imagjinoj Adamin dhe Evën duke e thithur atë si sfungjer gjatë atyre shëtitjeve në kopsht. Ndërsa ata po mësonin gjithçka rreth kësaj bote të re, kush më mirë ta jepte atë njohuri sesa autori i gjithë krijimit?
Le të kthehemi tek ajo fjalë bekim. Herë pas here, ne e shohim përgjatë shkrimit të shenjtë këtë koncept bekimi. Zoti e bekoi Abrahamin dhe pasardhësit e tij, që ata të ishin një bekim për të gjithë njerëzit. Përfytyrimi dhe këmbëngulja që populli i Perëndisë të jetë një bekim gjendet në të gjithë ligjin dhe profetët. Judenjtë dhe johebrenjtë morën bekimin e Krishtit, i cili zbuloi zemrën e Perëndisë, vendosi mbretërinë e tij dhe rivendosi njerëzimin mëkatar nëpërmjet aktit të tij vetëmohues të sakrificës. Së bashku me bërjen e njohur të lavdisë së tij, derdhja e bekimeve të Perëndisë mbi të gjitha kombet si uji i gjallë është në zemër të dëshirës së Perëndisë.
Mesazhi i shpëtimit është thjesht fillimi i asaj që misioni i Perëndisë përfshin vërtet. Shpëtimi nuk duhet të jetë fundi por fillimi, jo destinacioni por pikënisja.
Ne mund të mos kemi aftësinë për të ecur fizikisht në kopsht me Perëndinë siç bënë Adami dhe Eva, por ne kemi fjalën e Perëndisë për të ecur çdo ditë. Aty shohim një shembull tjetër të fortë të aspektit të marrëdhënieve të Perëndisë—hera e fundit që Perëndia eci fizikisht mes nesh dhe na dha njohurinë e tij të përsosur. Çfarë bekimi! Vdekja flijuese dhe ringjallja e Jezuit është shpesh pika qendrore e qëllimit të tij në tokë dhe për arsye të mirë. Por ne nuk duhet të anashkalojmë ose të humbasim pjesët e panumërta të njohurive të përsosura që Jezusi mësoi dhe ndau teksa ecte mes ndjekësve të tij, dhe me të cilat ne jemi të ftuar të rreshtojmë zemrat tona dhe të zhysim shpirtrat tanë në mirësinë dhe mëshirën e Perëndisë.
Në fillim të shërbimit të tij, Jezusi mblodhi një grup për të çuar mesazhin e tij në botë. Kjo metodë themeloi një lëvizje si shumë të tjera në histori, por me një ndryshim shumë të rëndësishëm: grupi që mblodhi Jezusi kurrë, në terma tokësorë, nuk do të ishte në gjendje të bashkëpunonte dhe të punonte së bashku. Ata kishin pikëpamje të kundërta, dallime në statusin shoqëror dhe një sërë standardesh morale, për të përmendur disa. Ky aspekt i realitetit të tyre shpesh na humbet sot, në distancën tonë nga ajo kohë dhe kultura vendase. Fakti që ky grup ishte në gjendje të bashkëpunonte është një nga provat themelore të fuqisë transformuese të Jezusit dhe, në fund të fundit, të Frymës së Shenjtë në jetën e tyre.
Jezusi u tha atyre: "Do ta dinë se jeni dishepujt e mi, nëse e doni njëri-tjetrin" në një nga deklaratat e tij të fundit përpara arrestimit. Kushdo që i njihte dishepujt dhe prejardhjen e tyre do të kishte qenë i vetëdijshëm se grupi i njerëzve përballë tyre nuk duhet të kishte punuar së bashku me dashuri me një zemër, një shpirt dhe një qëllim. Ishte vetëm për shkak të fuqisë së mbinatyrshme të Perëndisë që i bashkoi ata si një trup i vetëm.
Kisha në Termoli, Itali, me të cilën shërbejnë Shawn dhe Laura Green dhe fëmijët e tyre, kanë mbajtur ngjarje të ndryshme informuese ndërsa familja e kishës punonte së bashku në mision. Më lart: Një vakt i së hënës së Pashkëve përfshinte një familje afgane, të cilës të Gjelbrit i kanë shërbyer. Me mirësjellje të Shawn Green
Anëtarët e kishës në Termoli punojnë së bashku për të organizuar një ngjarje të Vitit të Ri për të ftuar fqinjët e tyre në një marrëdhënie me Jezusin. Me mirësjellje të Shawn Green
Ky është një realitet edhe sot për ne. Ndërsa është e vërtetë që trupi përbëhet nga dhunti dhe aftësi të ndryshme, uniteti duhet të jetë në qendër të gjithçkaje që bën trupi i kishës. Mendoj se kjo është veçanërisht e rëndësishme për misionet. Nuk ka asnjë ndarje të dorës nga krahu, nuk ka kokë që funksionon pa ose pa këmbë. Është e domosdoshme që uniteti dhe ecja, puna, bashkëjetesa të jenë pjesë e kishës. Kjo është mënyra se si funksionon mbretëria e Perëndisë dhe si qytetarë të asaj mbretërie, ne jemi thirrur të jemi përfaqësues të saj për ata që nuk janë ende pjesë e saj. Shpirti ynë bashkëpunues dhe puna së bashku është një shembull i plotësisë së jetës dhe dëshmia e Krishtit në ne.
Kjo është më e lehtë të thuhet sesa të bëhet. Mjafton të shikojmë peizazhin e trupit të kishës për të parë se si po dështojmë në të qenit një trup i dashur, i unifikuar i një zemre, shpirti dhe qëllimi. Uniteti dhe qëllimi humbasin në axhendat konkurruese mbi dallimet doktrinore. Ne debatojmë se si duhet të bëhet kjo apo si duhet të ndodhë. Kush ka të drejtë apo gabim? Kush është brenda apo jashtë?
Ky përçarje e humb vëmendjen se cili është misioni i vërtetë i Perëndisë: të derdhë bekimet e tij mbi të gjithë ata që besojnë. Ne kemi aftësinë të ecim çdo ditë me Perëndinë tonë që mban përgjigjet për problemet tona. Ndërsa kisha bashkëpunon dhe shërben së bashku në dashuri, qëllim dhe unitet, Zoti zbulon veten dhe zgjidhjen e tij të përsosur për nevojat më të thella të njerëzimit për botën. Kisha është instrumenti dhe ena e Zotit, trupi i tij në tokë. Të gjitha pjesët e trupit që punojnë së bashku në harmoni për qëllimin e Perëndisë është një partneritet i bukur, bindës dhe i nevojshëm që mbretëria të lulëzojë dhe të rritet.
Pse duhet të bashkëpunojmë në misionin e Perëndisë? Si duket kjo nga këndvështrimi i mbretërisë? Së pari, ne duhet të jemi në të njëjtën faqe për atë se cili është në të vërtetë misioni i Perëndisë. Ndërsa kam shërbyer si punëtor misioni në Italinë jugore dhe ndërsa kam studiuar Biblën dhe jam rritur në njohurinë time për Krishtin, jam bërë gjithnjë e më shumë i bindur se mesazhi i shpëtimit është thjesht fillimi i asaj që misioni i Perëndisë përfshin vërtet. Të ndalesh te një shpengim dhe pajtim personal me Atin është, sipas fjalëve të Palit, «qumësht shpirtëror». Shpëtimi nuk duhet të jetë fundi por fillimi, jo destinacioni por pikënisja.
Për të jetuar me të vërtetë misionin e Perëndisë, kisha duhet të punojë së bashku në partneritet për të demonstruar bukurinë e jetës së re në Jezusin, për të jetuar këtu dhe tani si një krijim i ri. Perëndia na ka thirrur që t'i shërbejmë atij në këtë mënyrë. Ne jemi urdhëruar të dalim dhe të bëjmë dishepuj. Për shkak të asaj që ai ka bërë për ne, ne jemi të detyruar të ndajmë ungjillin. Dhe ne e bëjmë këtë në mënyrë më të plotë dhe efektive si familje, një trup i të pajtuarve që shërbejnë së bashku për të ftuar të gjithë njerëzit në bekim.
Shawn Green është një punonjës i VMMmissions që shërben në Termoli, Itali me gruan e tij Laura dhe fëmijët Lucas, Emmanuel, Matteo dhe Isabella.